Dubbel verslag Sean Kelly en Rit naar Emma dorp :
ZATERDAG:
Leve de buienradar! Der heel de week compleet neffe wat Vielsalm betreft. Woensdag
voorspelden ze voor zaterdag nog een licht bewolkte maar droge dag. Donderdag zag men
het zaterdagvoormiddag regenen met forse buien en zaterdag wisten we om 6.00 uur al hoe
laat het was….
Een aantal fikse regenbuien onderweg voorspelden niet veel goeds voor BBC- dozijn dat
afzakte naar Vielsalm. Geen kampeerders dit jaar, we verzamelden daarom aan de
zandsilo’s in de buurt van de skipiste. Alle trucken zijn goed om er, in die
weersomstandigheden, wat later te vertrekken dacht de Geert en hij breidde met veel
genoegen een stukje aan de No-Stress rit van enkele weken geleden.
Resultaat: we vertrekken met flink wat achterstand op de klok van 8.00 uur, maar even
belangrijk, droog met wat nevel en uitvallende mist, aan onze zoveelste editie van de Sean
Kelly met bovendien dreigende, donkere regenwolken boven de “frisse” BBC- hoofden. Er
wacht ons een tocht van 138 of 126 km, de laatste met om en bij de 2000 hoogtemeters.
Vanaf de start eerst een vooral dalend stuk van 26 km waarna de pret begon voor Alain en
Sam, die kozen voor de 138 km met direct de Mur de Maboge op het programma, de
zwaarste helling van de dag, met op sommige plekken zelfs stijgingspercentages tot 23%.
De andere mietjes kozen de “light” versie en reden via de vallei van de Ourthe tot in La
Roche waar de Col de Haussire lag te wachten, een kuitenbijter van 4 km aan gemiddeld
6.9% met maxima tot 13%.
Eens op de top werd er door de betere klimmers gewacht en was het opnieuw verzamelen
van de BBC-troepen. Na een venijnige afdaling door de bossen bereikten we over minder
goede en natte wegen, de laatste kilometers van de zacht lopende beklimming naar Samree,
in vergelijking met de vorige maar een mager beestje (5 %). Boven is er de eerste
bevoorrading. Ondanks een stevig “Nutella” ontbijt mocht deze bevoorrading er wel wezen.
Goed eten en drinken is de boodschap om ’s namiddags de chocoman niet tegen te komen.
Tot de volgende bevoorrading was het parcours golvend maar best te doen. De mist was
ondertussen verdwenen en we kregen tussen bossen en weiden zicht op de mooie
landschappen en hoogvlakten in de buurt. Toch nog wat anders dan het “’Soete land van
Waas.”
Even daarna verkozen Johnny en Davy de afslag van de 100km boven die van de 126 km:
benen niet goe genoeg vandaag. Zij misten op die manier wel een mooi stukje natuur richting
Sankt- Vith. Voor Raf, Gunther en Ignace was dit het sein voor een venijnige versnelling en
met een tandje bij waren ze vertrokken voor hun laatste deel van de rit. Wat een verschil
voor die echte hardrijders: geen lokale BBQ op vrijdagavond scheelt dus echt wel een slok
op de borrel precies. YM Luc, Steven, Wim, Geert en Herman reden hun eigen tempo
richting Vielsalm. Geert was de man met een powergelleke waarvan de samenstelling ons
onbekend is, maar dat spul werkte wel. Dat was duidelijk wat anders dan gewone choco….
Aan de voet van elke helling trok hij er van door om ons onderweg weer op te wachten en
ons in zijn spoor veilig mee naar de top te loodsen. Toen onze breedgeschouderde jonge
snaak dan zelf enige beschutting opzocht achter ene jonge deerne op de fiets werd hem
zelfs dat plezier niet gegund.
Ergens onderweg waren Sam en Alain ons dan al ‘gezwind’ voorbijgevlogen met al 12 km
en heel wat extra hoogtemeters meer in de in de benen. Die twee moeten wel nen hele
goeie velo hebben…
De kilometers begonnen door te wegen en het kostte ons ondertussen wel enige moeite om
met de vijf nog samen te blijven. Maar op karakter kwam iedereen weer terug aansluiten.
Zelfs de zon zag ondertussen dat het goed was. Na de laatste bevoorrading in Petit Thier
wachtten richting aankomst “Baraque De Fraiture” nog een paar stevige klimmetjes, hoog
tijd dus voor het kleinste verzet, maw geen makkie die Ardeense “bergjesrit”.
De hele dag onderweg met vrienden van de fiets onder een droge hemel, op een parcours,
met weinig autoverkeer, met een paar stevige beklimmingen en nog mooiere afdalingen.
Meer moet dat niet zijn.
Of toch…als afsluiter in de tent nog ne stevige Tongerlo donker of blond.
Tot volgend jaar vrienden van de Sean!
ZONDAG :
Deze keer beter weer...
Verslag volgt nu,
een windstille zondagmorgen en een rit naar de polder,dan kribbelt het toch wel zeker om op de fiets te springen en zo stonden we met ong 22 man te luisteren naar de briefing van Ignace ,onder een gezapig tempo bolden we richting Beveren alwaar we langs gekende wegen de polders in doken,tot de Ignace van de inspanningen op Kop plots iets voelde op zijnen Kop en bijenvlug zijnen helm probeerde af te zetten maar hij was vergeten dat hij ook een mooie fietsbril droeg,geen probleem dachten zijn volgelingen,alleen de allerlaatste had het euvel niet zien aankomen en is er dan maar met de volgbanden overgereden awa,geen probleem zij Ignace en hij zette zijn tocht verder samen met de crostief die ons ook nu weer door het mooie Hulst loodsten,en zo verder in de mooie nederlandse en vlaamse polders om zo terug te keren naar ons vertrouwd terras waar de Ignace zonder bril en assistent Crostief ons nog trakteerde op warme Hot-Dogs!!
mercie kopmannen en baanverantwoordelijken!!!
mercie voor de Warme honden!!
mercie aan iedereen die het leuke tempo zonder morren hebben afgehaspeld!!
tot de volgende!!
gr
Luc