• Home

• Seizoen
• Kalender
• Klassement
• Archief

• Wie is wie?
• Bestuur
• Leden

• Sponsors

• Info
• Reglement
• Verzekering
• Contact

Linkeroever

Stilte na de storm,

 

Na onze echte uitwaairit van vorige zondag, blijken de weergoden ons vandaag beter gezind en dat zien we ook aan de opkomst.

Veertien winterbeesten staan klaar om uit te rijden richting Linkeroever.

Nog voor we ons in gang zetten hebben we al twee platte banden vervangen. 

Ondergetekende vlug nog éne vervangen thuis, de Luc met de hulp van Sam aan den HH. Of die platten van de Luc iets te maken met zijn speciale ‘Jup’drinkbussen zullen we natuurlijk nooit weten.

Met een minuutje of tien vertraging rijdt onze mengeling (de winterbeestenkids hebben zich mee in onze slipstream gezet) via kortbroek richting Burcht. 

De eerste kilometerkes worden rustig afgehaspeld om de benen op temperatuur te laten komen.

De eerste wegeltjes laten al vermoeden dat het parcours er droog en goe bijlegt … alleen een tweetal km verder blijkt er toch een machinaal aangelegde modderstrook te liggen.

De koptrekkers ondervinden direkt dat ze duidelijk in het verkeerde spoor zitten en moeten voet aan grond zetten. De achterliggers kunnen op aangeven van de modderduivels via de zijkant ontsnappen aan deze valkuil.

Enkel X-stiff slaagt erin om toch nog een showke op te vuren en efkes te balanceren enkel op het voorwiel. Circusact geslaagd en terug op weg… niet voor lang echter want onze Sam zit met ne leegloper.

Weer voet aan grond en na een combinatie van pompen, wieleke draaien en nog eens pompen (dit ritueel zal onderweg nog een paar keer herhaald worden) zetten we onze weg verder.

In het Vlietbos en het Sint-Annabos flitsen we al vanouds door de wegels… alleen heeft de wind van vorige zondag wel wat voor bijkomende hindernissen gezorgd…boomke gevallen hier, boomke gevallen daar, dus ook van de fiets en terug op de fiets.

Dat deze inspanningen hun tol beginnen te eisen wordt duidelijk. Onze Wim zijn bulderlach wordt herleid tot een pijnlijke grimas met af en toe een opflakkering bij het ruiken van het asfalt.

We besluiten daarom de batterijtjes terug wat  bijvullen en rijden richting Roos Pap , waar ook Ploeg 2 met Raf en Cindy ons komen vervoegen.

En hoe? Onze Mario heeft voor zijne 11novemberverjaardag weer ons ‘Ma’ Greta ingeschakeld. De smoutebollen gaan heel Roos Pap rond vakkundig verdeeld door onze ‘Pa’ Petrus.

De suikers worden aangevuld en ook ons vochtpeil wordt onder deskundige begeleiding van Marleen en Chris terug op (of boven ons) niveau gebracht.

Ook ons koerspaard Werner en onze steunende leden JP, Gunnie, Frank en den Bos blijken deze afterparty wel te smaken.

 

Nog nen dikke proficiat aan onze youngsters, Viktor, Zico en Senne die alsmaar meer poeier in de benen hebben.

Ne merci aan onze Mario, ons Greta en de Petrus voor de heerlijke smoutebollen.

 

Nen dikke winterbeestengroet,

Kurt


Efkes terug in de tijd….

 

Als voorlaatste naar huis, te laat sowieso….

De laatste wou zelfs nog niet mee met mij, maar ja die was wel met ne platte vertrokken van morgend…

T’was feest bij Marleen van de Kris,….smoutebollen van ons Greta van de Petrus van de mario.

Rijkelijk werden we bedeeld met die lekkernij en bijhorend vocht om  door te spoelen.

Er werd gezongen voor de jarigen Mario en de gecementeerde JP.

Raf en Sindy hadden de smoutebollen ook geroken en sloten aan, de Werner kon dus ook niet ontbreken.

Met de Gunnie en de Frank  erbij waren we compleet, de kaarters zullen het geweten hebben dat we er waren.

Gelukkig zijn we vorige week niet naar LO gereden want nu pas beseften we dat het vorige week wel iets te winderig was.

Meerdere omgewaaide bomen over de wegels verplichtte ons verschillende keren om van de fiets te springen of rechtsom te maken.

Sommigen waren het daar niet mee eens en reden rond de omgevallen boom om zeker niet te moeten afstappen, wat nog aardig lukte ook.

 

Het blijft een speeltuin voor elke Mtber, een parcour waar iedereen zijn technisch vermogen kon etaleren.

De jongeren Victor , Senne en Zico waren in form en bolden vanzelf mee met de grote kannonnen ….

De Meyvis berg bleek deze keer voor bijna iedereen onoverkomelijk, zo schuin mogelijk naar omhoog mannen is de boodschap.

Onderweg hebben we vergeefs gezocht naar de Gunnie met zijn guido coeckjes maar we hebben enkel zijn leeg tentje tussen het kreupelhout gevonden.

 

Om 9 u was er wel al heel wat kabaal ter hoogte van de doe het zelf zaak in de molenstraat.

Vermits dat Luc met ne platte stond was er heel wat animo met bijhorend lawaai, waarvoor sorry aan de buren die er zich aan stoorden…..

 

Nen dikke merci aan de aanwezigen maar vooral aan Greta en Petrus om ook dit jaar de smoutebollen met veel liefde te hebben gemaakt !

 

Tot de volgende…

Pat

Plaats een bericht

Naam: Bericht: Tik volgende code hieronder: